Uspokój się, nie szalej, nogi połamiesz! Tak często słyszały co bardziej energiczne jednostki w dzieciństwie. Tak też przedstawiciele nieco starszego pokolenia czasami załamywali ręce nad energicznymi i pełnymi inicjatywy dziewczynami: szalone! Dokładnie tak, jak panna Ewa.
Ewa bynajmniej bowiem nie należy do jednostek, które cicho siedzą (usta w ciup, rączki w małdrzyk, jak się niegdyś mówiło o pensjonarkach), potakują i w ogóle starają się być jak najmniej widoczne. Przeciwnie – kiedy coś jej się nie podoba, głośno to mówi, kiedy z czymś się nie zgadza, walczy o to, co uznaje za słuszne, bezbłędnie dostrzega każdy fałsz i niesprawiedliwość.
Temperament Ewy jest niesłychanie żywy, a wymowność nieograniczona, ale jej najważniejsze cechy to jednak prawość i złote serce. W przypadku książki Szaleństwa panny Ewy test znajomości lektury łatwo pozwala się przekonać, że każde z działań dziewczyny jest obliczone na to, by kogoś wesprzeć, pospieszyć mu z pomocą. Zawsze znajduje najlepszy sposób, by do kogoś dotrzeć i go odpowiednio przekonać – mimo tak młodego wieku i braku życiowego doświadczenia zaskakująco dobrze prześwietla ludzkie charaktery!
