Sztuka napisana przez Stanisława Wyspiańskiego zajmuje w historii polskiej literatury szczególne miejsce. Chociaż powstała dobrze ponad sto lat temu, wciąż jest źródłem cytatów, które przeniknęły do mowy potocznej, i źródłem inspiracji dla artystów.
Wesele to również świadectwo polskiej historii, dokumentujące w przejrzysty sposób charakterystyczne elementy epoki, w której żył Wyspiański, przede wszystkim w świetle ludzkich postaw. Autor pokazuje panującą modę na chłopomanię (której sam zresztą uległ), na idealizowanie wsi jako oddzielonej od prawdziwego świata arkadii. Chłopi, ku ich rozżaleniu i krzywdzie, są postrzegani bardziej jako symbol, element skansenu, niż ludzie z krwi i kości, zdolni do formułowania własnych opinii i wyrażania swoich przekonań. Echa tego widzimy już na samym początku utworu.
Wyspiański dokumentuje również panujący w narodzie marazm, niechęć do działania, brak odpowiednio zmotywowanych przywódców, którzy mogliby pociągnąć ludzi za sobą. W przypadku lektury Wesele test wiedzy o szczegółach fabuły jest zatem jednocześnie zagłębieniem się w historię i pamięć czasów poprzedzających wybuch Wielkiej Wojny i odzyskanie niepodległości.
